AlternatiefStaatsbestel.nl

La partie, c’est moi

11-12-2020 — De media (en dan bedoel ik met name de msm - mainstream media) kon er niet genoeg van krijgen:

Thierry Baudet zou iets gezegd hebben in de trant van ‘Ik ben de partij. Ze hebben immers allemaal op míj́ gestemd’, om daarmee alle verraders zonder enige vorm van compassie en pardon de deur te wijzen. Zijn deur wel te verstaan.
De msm meldden dit hypocriet meerdere malen. Hypocriet? Het was toch zo? Ja, ik was er niet bij, maar hij zou het zo gezegd kunnen hebben. Een porti arrogantie en een stevige vleug narcisme is de boreale wonderboy niet vreemd.
Maar is hij (politiek gezien) uniek? Zelf vindt hij van wel en inderdaad lopen er niet veel evenbeelden rond. Immers, ieder van de 7,5 miljard mensen wereldwijd is uniek. Maar is zijn opstelling gekoppeld aan zijn uitspraak uniek? Nee, verre van dat. Als het om zijn stelling gaat, is hij slechts een ordinaire wereldburger.

De VVD was tijdenlang niets anders dan Wiegel, een poosje Bolkestein en nu al weer tien jaar Rutte. De meeste stemmers kleurden het rondje voor de naam Wiegel en straks weer vanwege zijn ‘staatsmanschap?’ voor die van Rutte rood. Uiteraard krijgen ook slippendragers de nodige stemmen van familie, vrienden, kennissen en een aantal dat principieel niet op een man stemt of meer specifiek niet op de nummer 1. Op eigen kracht de kiesdrempel overschrijden lukt een enkeling die ergens tussen nummer 2 tot nummer laatst op de lijst is geplaatst. De laatste die dat presteerde is Pieter Omtzigt van het CDA. Boefje Piet was voor straf onverkiesbaar weggezet, nadat hij de partijtop tegen zich in het harnas had gejaagd. Als een taaie tijger kreeg hij brede steun van een deel van de relileden. Niet dat het iets heeft uitgehaald; als een gekooide tijger liet stoere Piet zich willoos en gedisciplineerd de wurgende fractie insnoeren.

Terug naar Thierry: hij is politiek gezien niet uniek, hoe frustrerend dit ook voor hem zal zijn. Voor hem was ooit boer Koekoek synoniem aan de Boerenpartij, zoals later Pim Fortuyn aan de LPFen nu nog Geert Wilders aan de PVV. Het opmerkelijke aan dit soort partijen is dat bij opstappen, terugtreden, of overlijden van de oprichter, de partij instort. De Boerenpartij en de LPF zijn niet meer, en als Wilders om een of andere reden niet meer lid is van de PVV, is het gedaan met de eenmanspartij. Fleur Agema, Dion Graus en ook Martin Bosma missen de uitstraling van Geert, zijn daardoor kansloos als stemmenkanon.
Hetzelfde gaat gebeuren met de restanten van het FvD.
En dat zegt heel veel. Met een zwaar aangeschoten, of juist zonder aansprekend boegbeeld geen voor de wind zeilend slagschip, terwijl de idealen van de oprichter landelijk nog breed gedragen worden. De kiezer heeft geen vertrouwen in de vaak wat anoniemere kleurlozere nummer 2, 3 of nog lager.

Dat geeft in kort bestek aan dat de huidige politiek niet deugt. Niet standpunten zijn doorslaggevend bij velen, maar de charmes van de leider, diens uitstraling namens de partij. Thierry is ontegenzeggelijk een charismatische verschijning en hij benoemt best wel zaken waar velen eender over denken. Maar als zo’n ‘bevlogen’ gast machtswellust op de heupen krijgt, ontwikkelen zich dictatoriale trekjes die ontegenzeggelijk de aanzet tot een breuk zullen zijn.
En dan is ‘la partie, c’est moi’ helaas een terechte uitspraak.
In het algemeen vertroebelen ego’s idealen, de grootste ego’s overleven en komen bovendrijven, daarmee een tijdbom op scherp zettend.

Een gezonde democratie is niet gebaat bij ego’s, bij op macht beluste golddiggers. Een goed functionerende democratie is er voor de burgers, voor de achterban van elke dienende volksvertegenwoordiger.

Laat AS (alternatiefstaatsbestel.nl) nou uitgaan van een bijna volmaakte democratie, zonder ego’s. Volksvertegenwoordigers die zich richten naar de wensen van de eigen achterban, zonder het perspectief via een Kamerzetel aan een politieke carrière te moeten/kunnen bouwen.
AS is geen partij, maar een systeem dat door elke partij, zonder dat idealen en standpunten ingeleverd hoeven te worden, omarmd kan worden. Als de bedenker er niet meer is, kan het systeem blijven functioneren. Komt de bedenker op verdachte wijze aan zijn eind, zal dat alleen maar extra aandacht c.q. extra reclame opleveren. Bij aantoonbaar succes in Nederland is AS wellicht ook ideaal voor België. En dan volgen er meer landen gelijk een oliedrup op een rimpelloze watervlakte.
Kortom: AS, ce n’est pas moi.

Reacties

Nog geen reacties op dit bericht.

Plaats een reactie

Recente artikelen

Meer lezen?