Democratie of toch particratie
30-03-2019 — Democratie gaat uit van de belangen van de burgers, in een particratie staan de partijen centraal.
Wat wil nou het toeval van de naakte waarheid: we kunnen het begrip democratie als staatsvorm wel vaarwel zeggen. Een democratie zijn we nooit geweest.
Tot 1848 had het volk helemaal niets te vertellen, werd ook nooit iets gevraagd. Verkiezingen bestonden niet. De koning regeerde als een verlicht despoot en omringde zich met een aantal getrouwen met macht en aanzien.
Met Thorbecke veranderde er iets wezenlijks. Er kwam een grondwet en de mannen van gegoede afkomst mochten stemmen. Het gewone volk niet, vrouwen al helemaal niet. Aan de totstandkoming van de grondwet kon niet worden meebeslist; het werd als een dictaat de burgers opgelegd. De koning mocht staatshoofd blijven, met minder bevoegdheden, maar de monarchie behield wel het recht van troonsopvolging.
Ziedaar 2 zeer ondemocratische instituten, grondwet en het koninklijk huis.
Vervolgens introduceerde calvinist Abraham Kuyper in 1879 de ARP, de eerste politieke partij. En toen ging het mis. In plaats van de democratische ontwikkeling verder uit te bouwen, werden er meer partijen opgericht, die elkaar gingen bestrijden. Niet de burger stond vanaf die tijd centraal, maar de partij. Niet veel later de partijelites.
En kijk nu eens naar de huidige situatie. De gehele politiek staat in het teken van partijen en partijleiders. Als peilingen aangeven dat een bepaalde partij kiezers dreigt te verliezen, wil de partijleiding daarin niet berusten. Aan de top is het moeilijk te verteren dat de ‘weglopers’ ontevreden zijn en hun heil bij concurrenten zoeken. Die andere partijen hebben blijkbaar meer aansprekende idealen.
In plaats van standvastig trouw te blijven aan de eigen idealen, wordt het programma bijgesteld om kiezers terug te halen, of nieuwe kiezers van andere partijen over te nemen. Niet de oorspronkelijke idealen, maar het aantal aanhangers c.q. stemmers is heilig.
In een column van Hans Wiegel valt al aan het begin te lezen: ‘Hier en daar las ik dat de VVD de strategie ontwerpt kiezers te willen gaan winnen in het politieke midden. Reden daarvoor is dat het te druk is aan de rechterflank. Vooral door de enorme overwinning van Baudet. De FvD & PVV hebben straks in de Eerste Kamer achttien zetels. …enz.’
Dus daar gaat het om. Niet de burgers die zich blijkbaar beter voelen bij de concurrent staan centraal, maar het lokken van kiezers om in de Kamers zo groot mogelijk te worden is heilig. Desnoods met kiezers die vallen voor aangepaste beloftes. Verkiezingsbeloftes die tijdens de coalitievorming als eerste sneuvelen.
Dat wordt tegen beter weten in ‘democratie’ genoemd. Helaas hebben we te maken met een 140 jaar oude, ordinaire particratie.
AS breekt als eerste en enige met deze kiezersminachtende manier van politiekbedrijven.
Zie daarvoor het Ruwe Raamwerk als de Pluchen Revolutie.
Reacties
Nog geen reacties op dit bericht.
Plaats een reactie
Recente artikelen
- Stop met demonstreren, 08-12-2024
- Democratie Rusland, VS en Nederland, 02-12-2024
- Aanpak mis- en desinformatie (reactie op Pointer), 03-11-2024