Hoezo democratie?
22-03-2018 — Circa 50% van de kiesgerechtigden ging stemmen.
Dat houdt in dat ook circa 50% thuis bleef. Uit luiheid, onverschilligheid of uit onvrede?
Veel mensen associëren lokale politiek met de landelijke en belonen partijen gemeentelijk (bv GL voor het niet deelnemen aan Rutte III) of straften op 21 maart partijen genadeloos af (D66 bv schoof wel aan en torpedeerde haar eigen kroonjuweel het raadgevend referendum).
De link naar Den Haag werd aangewakkerd door de inspanningen van de landelijke kopstukken met een tv-slotdebat waar alle politieke Haagse leiders zonder kennis van alle problemen per gemeente er lustig op los tetterden. Een volksverlakkende schertsvertoning.
Ook de PvdA bleef negatief scoren na de eerdere deelname aan Rutte II, hoewel er enkele uitzonderingen waren, m.n. in Almere. Daar voert de PvdA een actief armoedebeleid waar deze partij het landelijk laat liggen.
De VVD heeft een trouwe aanhang, een schandaaltje meer of minder maakt niet uit.
In veel gemeenten wonnen de plaatselijke belangenpartijen waarvan de meeste kiezers vaak niet precies weten waar ze allemaal voor staan of waar ze tegen zijn.
En dan: vanaf 22 maart moet in elke gemeente worden onderhandeld.
Dan moeten er coalities worden gesloten met partijen die tijdens de verkiezingscampagnes programmatisch werden weggezet.
Vervolgens komt het meest ondemocratische deel van het verkiezingscircus: onderhandelen met compromissen als gevolg. Juist hier worden de kiezers niet bij betrokken.
Waar de partij eerst voor was kan later verloochend worden om maar aan de macht te kunnen komen. In achterkamertjes wordt koehandel bedreven. En aan het eind van de rit worden niet de meest capabele burgers tot wethouder benoemd, maar de hoogst opgeklommen partijtijgers. Er worden bewindspersonen aangesteld op posities waar de bewuste partijtoppers vaak niets mee hebben.
Aan de onderhandelingstafel is eerst een programma vol compromisvolle draaiingen in elkaar geflanst om vervolgens de meest begeerde wethoudersposten binnen te halen. Welke personen met welke kwaliteiten, kennis en kunde de beschikbare portefeuilles gaan bemannen lijkt van geen enkel belang.
De kiezer die wel de moeite nam te gaan stemmen blijft vervolgens vier jaar aan de zijlijn en moet vaak lijdzaam toezien dat waar voor gekozen werd niet wordt uitgevoerd.
Democratie beperkt zich slechts tot 1 handeling: een rondje rood kleuren en dan maar kijken hoeveel kiezersbeloften er vier jaarlang worden geschonden.
In het AS (alternatiefstaatsbestel) met het Pluchen Revolutie-programma kan de kiezer per dag belangrijk zijn, doen volksvertegenwoordigers waarvoor ze gekozen zijn.
Reacties
Nog geen reacties op dit bericht.
Plaats een reactie
Recente artikelen
- Onze anti-democratische, niet rechtstatelijke nep-monarchie, 12-04-2024
- Een nieuw kabinet? Wat een armoe!, 21-03-2024
- Jaren 80 politieke ellende, 15-03-2024