De grondwet en partijen
07-11-2018 — Iedere Nederlander wordt geacht de (grond)wet te kennen.
Als dat zo is weet ook iedere Nederlander dat in de grondwet (zeg maar het dictaat van Thorbecke en enkele medebedenkers uit 1848) niets staat over partijen.
In de tijd van Thorbecke bestond het fenomeen politieke partij helemaal niet. Hij en zijn kompanen zouden ervan hebben gegruwd.
Pas in 1879 kwam Abraham Kuyper met de 1e Nederlandse politieke partij (ARP) op de proppen en vanaf dat moment werden partijelites steeds machtiger, waarbij het democratische principe dat volksvertegenwoordigers vrij van last en ruggenspraak moesten zijn, bij het grof huisvuil werd geplaatst.
Toch bleven we ons politieke systeem democratisch noemen terwijl er helemaal nergens iets democratisch te vinden is, althans niet op landelijk en zeer beperkt op gemeentelijk niveau.
- Kieslijsten worden door partijelites samengesteld. Aanpassingen op deze lijst kan fractioneel door alleen partijleden.
- Verkiezingsprogramma’s zijn voor kandidaten bindend, eigen nuances zijn onwelkom.
- Coalitieafspraken worden niet nog eens aan de kiezers voorgelegd.
- Kabinetten worden door enkele partijelites samengesteld
- Kabinetsleden worden bijna altijd vanuit een eng klein clubje hooggeplaatste loyalisten aangezocht, waarbij kennis van zaken totaal niet relevant is.
- Coalities bestaan uit de helft plus een, waarbij de volksvertegenwoordigers zich laten insnoeren door fractiediscipline.
- Senatoren worden partijpolitiek benoemd, net als de net genoemde bewindslieden.
- De Raad van State, de Hoge Raad, rechters, burgemeesters en vele andere (semi)overheidsbestuurders idemdito.
- Aanpassingen na een referendum worden niet nog eens aan de kiezers voorgelegd.
- Referenda zijn inmiddels partijpolitiek afgeschaft.
- Het koningshuis bestaat bij de gratie van erfopvolging.
- De grondwet is ooit door ‘geleerde mannen’ opgesteld. Mannen (dus geen vrouwen), die samen wel wisten wat goed zou zijn voor het gewone volk.
Is er dan helemaal niets democratisch in Nederland?
Ja natuurlijk wel. We mogen om de zoveel tijd de TK, Gemeenteraad, Provinciale Staten en wat gasten voor Brussel kiezen. Binnen 1 minuut een rondje kleuren op een lijst waarvan de meeste kiezers soms alleen maar de bovenste persoon van naam, of van de tv kennen. Gemiddeld dus 1 minuut per jaar mogen we de democratie rood inkleuren.
Na het neerleggen van het rode potlood nog 1 opdracht: niet meer moeilijk doen, beslist niet zeuren. Want al de bovengenoemde punten zijn toch democratisch door het volk gesanctioneerd?
Vanaf Thorbecke en al die tijd daarvoor zijn en waren we geen democratie, vanaf Abraham Kuyper zijn we een particratie waar partijelites het voor het zeggen hebben.
Het kan anders. Het kan democratischer. Het kan deskundiger. En het kan transparanter. Zie AS
Reacties
Nog geen reacties op dit bericht.
Plaats een reactie
Recente artikelen
- Onze anti-democratische, niet rechtstatelijke nep-monarchie, 12-04-2024
- Een nieuw kabinet? Wat een armoe!, 21-03-2024
- Jaren 80 politieke ellende, 15-03-2024