AlternatiefStaatsbestel.nl

Enkele citaten uit FD van zaterdag

21-10-2017 — Ruim 20 mensen, in 2 weken?!

Ger Scholten van searchbureau Spencer Stuart over het bedrijfsleven: “Het hele proces van benoemingen op het hoogste niveau van bedrijven duurt zo’n vier maanden.”

Bart Blommers van searchbureau Egon Zehnder over de politiek: “Het is niet alleen de snelheid die verbaast, maar ook de inhoud. Dat begint er al mee dat de zoektocht vaak wordt beperkt tot 2,3% van de bevolking, nl. het deel dat lid is van een politieke partij. Een heel leger talentvolle bestuurders blijft dan buiten beschouwing.”

Eelco van Eijck van searchbureau Amrop over de politiek: “Dat er in twee weken tijd een ploeg van twintig mensen bij elkaar moet worden gezocht is heel bijzonder. Er is geen ‘search’ die goed kan worden uitgevoerd in twee weken.”

Martin van Rijn, PvdA staatssecretaris: “In het najaar van 2012 hoorde ik in Pauw & Witteman mijn naam voorbijkomen als kandidaat-bewindsman. Anderhalve week later belde PvdA-leider Diederik Samsom. Hij gaf mij een half uur bedenktijd.”

Herman Wijffels, informateur van het 2e kabinet-Balkenende: “Het is een pressurecooker die de ministers snel op het bordes moet krijgen.” De reden is dat er vaak heel lang is gesteggeld over het regeerakkoord en de verdeling van de posten. Dan blijft er maar weinig tijd over voor de mensen. Wijffels: “Het is mij ook overkomen. Ik werd ’s avonds om elf uur gebeld en mocht kiezen uit drie mogelijkheden. Met de terloopse toevoeging of ik snel antwoord kon geven.”

Naast inhoudelijke ervaring is ook bestuurlijke ervaring geen vereiste: ‘Iemand die alleen Kamerlid is geweest, kan in een keer doorstoten naar het ministerschap. Voor inhoudelijke kennis geldt hetzelfde: een minister van Defensie die nog nooit een kazerne van dichtbij gezien heeft, is eerder regel dan uitzondering. Het gemak waarmee met kandidaten wordt geschoven tussen de verschillende kabinetsposten bevestigt dat inhoudelijke kennis geen prioriteit heeft.’

‘Verder is het usance dat de fractievoorzitters in eerste instantie naar Kamerleden kijken in plaats van extern en dat de competentie van de kandidaten nog weleens ondergeschikt is aan het belonen van loyale secondanten.’

Een geïrriteerde Wallage (PvdA): “Het politiek leidinggeven aan een departement is een vak apart. Het gaat om het organiseren van draagvlak, het overtuigen van mensen en de Kamer. Het is een grote denkfout als een minister meent dat hij de baas is. Hij is verantwoordelijk, maar moet de ambtenaren in hun waarde laten.”
Hij bestrijdt dat alles op de twee laatste weken aankomt. Zo zouden fractievoorzitters al veel langer lijstjes met kandidaten in hun binnenzak hebben zitten.

En wordt toevallig wel een vakinhoudelijk Kamerlid bereid gevonden op zijn vakgerichte Ministerie de leiding te nemen, dan is die persoon met handen en voeten gebonden aan eerst de partijbelangen en vervolgens aan bijgestelde coalitieafspraken. Een oud leraar op Onderwijs bijvoorbeeld moet zich voegen naar partijbelangen die lang niet altijd in het belang zijn van het vakgebied in het veld.

Reacties

Nog geen reacties op dit bericht.

Plaats een reactie

Recente artikelen

Meer lezen?