AlternatiefStaatsbestel.nl

Nadelen verstikkende coalities versus optimale democratie

14-03-2018 — Voorbeeld zoals het nu gaat naast hoe het zou moeten.

Minister Schippers heeft in het regeerakkoord voor Rutte I (de VVD, het CDA met gedoogsteun van de PVV) bedongen dat de vrije artsenkeuze en de second opinion als bezuinigingsmaatregel zouden worden geschrapt.
Of zo’n bezuiniging op de lange termijn ook echt een bezuiniging zou blijken te zijn zullen we wellicht nooit weten, wordt hier dan ook buiten beschouwing gelaten.
Dat hield in dat alle Tweede Kamerleden (fractiediscipline) van de 3 regeringspartijen VVD, CDA en gedoger PVV zich verplichtten zich achter dit wetsvoorstel te scharen. Unaniem dus.

Omdat een van de oppositiedoelstellingen is het kabinet ten val te brengen was de oppositie tegen. Sommige partijen, waaronder de PvdA, hadden dat ook in hun partij/verkiezingsprogramma staan.

Voor het wetsvoorstel de Kamer kon passeren viel Rutte I en kregen we Rutte II, dit keer de VVD samen met de PvdA. Wederom had Schippers bij de coalitiebesprekingen het afschaffen van second opinion en vrije artsenkeuze in het regeerakkoord op laten nemen. Tijdens het vormen van een coalitie is het geven en nemen, m.a.w. worden er concessies gedaan. De PvdA deed onder andere deze concessie en stemde, ondanks de kiezersbelofte, in.

Schippers telde haar zegeningen, immers VVD, CDA en PVV waren al voor, de PvdA nu ook: een ruime meerderheid zou voor stemmen. Maar helaas, CDA en PVV zaten in de oppositie en gingen kabinetje pesten, stemden ineens tegen. Een domper voor Schippers, maar samen met de PvdA was er een krappe meerderheid, dus het wetsvoorstel werd aangenomen.

De vlag kon uit voor Schippers, want de coalitie had ook al een krappe meerderheid in de Senaat. Ook daar stemde de voltallige oppositie tegen, maar ook 3 PvdA-senatoren. Deze 3 lagen dwars omdat ze zich niet gehouden voelden het regeerakkoord te ondersteunen. Ze beriepen zich op het partijprogramma van d PvdA. De wet is er niet gekomen.

Rutte verweet PvdA-leider Samsom zijn mensen niet in de hand te hebben.
De Eerste Kamer deed waar het niet voor bedoeld is: het Tweede Kamerwerk over doen. Senatoren hoorden van oudsher wetten te beoordelen op deugdelijkheid, haalbaarheid en of ze niet in tegenstrijd zijn met bestaande wetten. Tevens zou er gekeken dienen te worden naar eventuele mazen in de voorliggende wetten.

Wetten ontstaan nu na compromissen en daaropvolgend een ijzeren fractiediscipline wat soms mijlenver van de kiezers en eerdere kiezersbeloften af kan staan. Bijna had een kleine meerderheid (alleen VVD was voor) er weer een wet doorgedrukt, waar een grote meerderheid onder had moeten lijden!

Binnen het AS-systeem zou het allemaal veel eerlijker, democratischer en transparanter gaan.

De Minister van Volksgezondheid zou ruim voor de verkiezingen alle TK-kandidaten de plannen hebben voorgelegd met de opdracht in hun persoonlijk programma hier een standpunt over te formuleren. Als dat standpunt overeenkomt met het eigen partijstandpunt hoeft het niet nog eens extra in het persoonlijke programma herhaald te worden.
Na de verkiezingen kan de Minister uitgaande van alle 150 programma’s al nagaan of het wetsvoorstel op een meerderheid kan rekenen. De Kamerleden stemmen conform hun programma, gedraai is uit den boze.

Was de Minister met dit wetsvoorstel na de verkiezingen gekomen, waren alle Kamerleden die dit niet in hun partij- of persoonlijk programma hadden opgenomen, verplicht dit als een minireferendum via een DigiD-lijn aan de eigen kiezers voor te leggen.

Wetsdeskundigen in de Senaat gaan dan na aanname in de Tweede Kamer nog uitsluitend beoordelen op haalbaarheid, correctheid en of het de bestaande wetgeving niet belemmert.

De bevolking is de winnaar, hun volksvertegenwoordigers stemmen conform het programma waarop ze gekozen zijn. Of na raadpleging via een snel te realiseren mini-referendum.

Reacties

Nog geen reacties op dit bericht.

Plaats een reactie

Recente artikelen

Meer lezen?